Η φίμωση είναι μία κατάσταση πολύ
ενοχλητική, με δυνητικούς κινδύνους φλεγμονών ανάπτυξης κακοηθών βλαβών στη
βάλανο και επικινδύνων χειρουργικών προβλημάτων, όπως είναι η παραφίμωση. Η
αντιμετώπιση της φιμώσης γίνεται μόνο χειρουργικά με εκτομή της στενεμένης
ακροποσθίας.
Τι είναι το φυσιολογικό επιπλέον δέρμα
(foreskin);
Το δέρμα στην κορυφή του πέους φυσιολογικά
διπλώνεται από μόνο του σαν μανίκι και αποσπάται από το κεφάλι του πέους
αποκαλύπτοντας το. Αυτό το επιπλέον δέρμα ονομάζεται ακροποσθία (foreskin). Στα
νεογέννητα μωρά κάτω από την επιφάνεια του επιπλέον αυτού δέρματος καλύπτεται
το κεφάλι του πέους. Λόγω αυτού στο 95% των νεογέννητων μωρών, το επιπλέον
δέρμα δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω, το οποίο αναφέρεται ως
"φυσιολογική φίμωση" ή "μη επεκτάσιμο δέρμα". Κατά την
ανάπτυξη στην πρώτη παιδική ηλικία και περίπου από την ηλικία των πέντε χρόνων
στο 50% των περιπτώσεων η ακροποσθία μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω και να
αποκαλυφθεί η βάλανος. Στους ενήλικες, το επιπλέον δέρμα είναι καλύτερο να
καλύπτει μόνο το μισό ή τα 3/4 του κεφαλιού του πέους για αισθητικούς,
πρακτικούς λόγους και θέμα υγιεινής.
Είναι φυσιολογικό να έχουμε μη επεκτάσιμο
επιπλέον δέρμα;
Μέχρι την ηλικία των πέντε ετών, υπάρχει
ποικιλία όσον αφορά στην αναλογία με την οποία προσκολλάται το επιπλέον δέρμα
στο πέος. Μερικές φορές μπορεί να υπάρχει συσσώρευση μίας άσπρης εκροής που
ονομάζεται "σμήγμα" δίνοντας την εμφάνιση "άσπρων
μαργαριταριών" κάτω από το δέρμα. Μερικές φορές το επιπλέον αυτό δέρμα
φουσκώνει κατά την ούρηση αλλά δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Είναι
εξολοκλήρου μέσα στα φυσιολογικά όρια και δεν χρειάζεται να προκαλείται
ανησυχία.
Είναι φυσιολογική η ύπαρξη μη διατατής
ακροποσθίας;
Εάν οι γονείς καταφύγουν στην πρακτική
ασκήσεων αποκάλυψης της βαλάνου, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, έτσι
ώστε να μη δημιουργήσουν αιμορραγίες και τραύμα, το οποίο μπορεί να επιδεινώσει
το πρόβλημα της φιμώσης. Βίαια προσπάθεια θα πρέπει να αποφεύγεται, γιατί θα
προκαλέσει πόνο και την πιθανότητα ανάπτυξης του οξέος χειρουργικού προβλήματος
της παραφίμωσης που χρήζει άμεσης ιατρικής αντιμετώπισης.
Πότε η φίμωση είναι πραγματικό πρόβλημα;
Σε ένα αγόρι με φίμωση, το χειρουργείο
απαιτείται εάν υφίσταται τα παρακάτω προβλήματα:
- δημιουργία ουλής του δέρματος στην άκρη.
- συνεχείς μολύνσεις.
- ζόρισμα και μόνο κάποιες σταγόνες, όταν τα ούρα
περνάνε την παραμόρφωση που υπάρχει (πρήξιμο και μη ικανότητα να
επιστρέψει πίσω πάλι το τραβηγμένο επιπλέον δέρμα).
- όταν εμφανιστούν λειτουργικά σεξουαλικά
προβλήματα.
Τι εννοούμε με τον όρο περιτομή;
Είναι μία από τις πιο παλιές επεμβάσεις
που είναι γνωστές στην ανθρωπότητα. Βασικά περιλαμβάνει την αφαίρεση του
επιπλέον δέρματος από την άκρη του πέους. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κάνει
κάποιος την συγκεκριμένη επέμβαση.
- Ως θεραπεία: στην πραγματική φίμωση.
- Ως προληπτικό βήμα: σε παιδιά με συνεχόμενες
ουρολογικές λοιμώξεις (η αφαίρεση αυτή μειώνει τον κίνδυνο εμφανίσεως
καρκίνου στο πέος και σεξουαλικών μεταδιδόμενων νοσημάτων).
- Για λόγους θρησκεύματος: στους μουσουλμάνους και
Εβραίους.
- Για κοινωνικούς λόγους: να μοιάζω με τον μπαμπά ή
τον αδερφό.
- Για λόγους ρουτίνας: σε μερικές χώρες η αφαίρεση
αυτή πραγματοποιείται σαν μορφή ρουτίνας.
- Ως βελτίωση της σεξουαλικής λειτουργίας.
Τι περιλαμβάνει μία τέτοια αφαίρεση;
Υπάρχουν επιπλοκές;
Μία τέτοια επέμβαση στα παιδιά συνήθως
πραγματοποιείται κάτω από γενική αναισθησία, ως διαδικασία μίας μέρας και για
τους ενήλικες κάτω από τοπική αναισθησία. Η επέμβαση διαρκεί περίπου 30 λεπτά.
Τα ράμματα απορροφούνται και έτσι δεν απαιτείται αφαίρεση. Μπορεί να υπάρξει
μία ποικιλία βαθμού πρηξίματος και το πέος ίσως δείχνει σε άσχημη κατάσταση για
περίπου μία εβδομάδα. Καθώς το κεφάλι του πέους δεν έχει εκτεθεί, υφίσταται
κατά τη διάρκεια και στο τέλος δημιουργείται μία κρούστα του επουλωμένου
τραύματος. Η αιμορραγία είναι σπάνια επιπλοκή και συνήθως κατασταλάζει
αυτόματα.
Υπάρχουν άλλες εναλλακτικές πέρα από την
αφαίρεση του επιπλέον δέρματος;
Στην επέμβαση, η οποία ονομάζεται πλαστική
της ακροποσθίας (prepucioplasty) ο στενεμένος δαχτύλιος διατέμνεται από τη μία
πλευρά ως την άλλη και ράβεται κατά μήκος. Αυτό πλαταίνει στο στένεμα, χωρίς να
αφαιρεθεί το επιπλέον δέρμα. Για να είναι επιτυχημένη η συγκεκριμένη επέμβαση,
τα αγόρια πρέπει να κάνουν αυτοανάκληση μετά την επέμβαση για δύο-τρεις μήνες.
Συμπέρασμα
Μη αναδιπλώμενη ακροποσθία μπορεί να είναι
μέρος της φυσιολογικής διαδικασίας ανάπτυξης σε αγόρια κάτω των τεσσάρων ετών.
Η αφαίρεση ενδείκνυται σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων μολύνσεων, ή εάν
υπάρχει στένεμα με σχηματισμό ουλής. Είναι μία ασφαλής επέμβαση, η οποία μπορεί
να πραγματοποιηθεί χωρίς διαμονή στην κλινική. Για ένα καλό αισθητικό
αποτέλεσμα και ελάχιστες επιπλοκές, πρέπει να πραγματοποιηθεί από έναν καλά
εξειδικευμένο πλαστικό ή χειρουργό ουρολόγο.
Στην
υγειά σας!!!
